Taekwon-do to koreańska sztuka samoobrony, która swoje korzenie czerpie ze starożytnych koreańskich form walki, takich jak Taek-Kyon i Soo Bak-Gi. Nazwa, dosłownie tłumaczona jako „droga stopy i pięści” (Tae – stopa, Kwon – pięść, Do – droga), idealnie oddaje jej istotę: jest to sztuka walki, w którym ciało i umysł są nieodłącznie połączone, a trening walki staje się narzędziem do samodoskonalenia.
Taekwon-do powstało w 1955 roku dzięki wysiłkom i naukowej pracy generała Choi Hong Hi, który jest uznawany za twórcę i niestrudzonego propagatora tej sztuki walki.
Historia i twórca
Generał Choi Hong Hi (1918-2002) od wczesnej młodości wykazywał się niezależnością i silnym duchem. Po powrocie z Japonii, gdzie doskonalił się w japońskim Karate, włączył się w działalność niepodległościową, za co trafił do więzienia. Po wyzwoleniu Korei rozpoczął karierę wojskową i jednocześnie promował swoją wizję nowoczesnej koreańskiej sztuki walki.
W 1955 roku, po latach pracy nad usystematyzowaniem technik, Taekwon-do zostało oficjalnie nazwane. Dalsze lata to okres intensywnego rozwoju. W 1961 roku gen. Choi Hong Hi doprowadził do unifikacji różnych szkół walki pod jedną nazwą, a w 1966 roku założył International Taekwon-do Federation (ITF), która zrzeszyła 9 krajów i dała początek międzynarodowemu ruchowi.
Unikalny system i filozofia
Choć na przestrzeni lat powstało wiele odłamów, oryginalne Taekwon-do ITF, w zamyśle twórcy, miało być przede wszystkim sztuką samoobrony, a nie tylko sportem. Każdy szczegół został dokładnie przeanalizowany, oparty na prawach biomechaniki i fizjologii, co czyni go skutecznym, widowiskowym i bezpiecznym systemem walki.
Podstawą Taekwon-do jest spójna filozofia i zasady moralne. System treningowy obejmuje:
- techniki podstawowe;
- 24 układy formalne;
- specyficzne metody treningowe;
- różne systemy walk;
- rywalizację sportową w czterech konkurencjach (układy formalne, walka, techniki specjalne i testy siły).
Cechą charakterystyczną Taekwon-do jest specyficzna terminologia, teoria uzyskiwania siły, a przede wszystkim technika, która dopracowała do perfekcji użycie technik nożnych, często wykonywanych w wyskoku. To właśnie ta innowacyjność wpłynęła na rozwój innych tradycyjnych sztuk walki.
Kluczowym elementem w Taekwon-do ITF jest także koncepcja „fali”. Jest to specyficzna technika, która pozwala na uzyskanie maksymalnej siły poprzez odpowiednie ruchy bioder i tułowia. Brak „fali” to w opinii wielu ekspertów brak prawdziwego Taekwon-do.
Stopnie i hierarchia
Podobnie jak w innych sztukach walki, poziom zaawansowania adepta odzwierciedla kolor noszonego pasa. Wyróżnia się:
-
10 stopni uczniowskich (KUP), oznaczonych pasami w różnych kolorach, od białego (10 KUP) symbolizującego niewiedzę, po czerwony i półczarny (1 KUP) symbolizujące niebezpieczeństwo.
-
9 stopni mistrzowskich (DAN), oznaczonych czarnym pasem. Posiadacze stopni od I do III DAN to asystenci instruktora (BOSABUM), od IV do VI DAN to instruktorzy (SABUM), VII i VIII DAN to mistrzowie (SAHYUN), a najwyższy, IX DAN, jest przeznaczony dla Wielkich Mistrzów (SAESONG).
Te kolory i stopnie mają swoje znaczenie symboliczne, odzwierciedlające drogę, jaką przechodzi każdy adept w Taekwon-do.
Taekwon-do to nie tylko sztuka walki, ale także droga do samodoskonalenia, która kształtuje siłę fizyczną, mentalną i charakter.
